برای قرن‌هاست که رنگ مو برای کارکردهای متنوعی توسط انسان‌‌ها استفاده می‌شود. گاهی هدف از مصرف رنگ مو، هم‌گون شدن با مد روز و استانداردهای زیبایی و فشن است، گاهی برای رسیدن به یک ظاهر خاص و غیرمعمول و گاه هم برای “از این رو به اون رو شدن” مورد استفاده قرار می‌گیرد.
صنعت زیبایی مدت‌هاست که ظاهر زنانه را با یک گیسوی بلند و براق برای ما تصویر کرده است؛ از بلوند تا مشکی و از خاکستری تا رزگلد. بسته به زمان و مکان، رنگ‌های متنوعی در این صنعت باب شده‌اند و بعد از مدتی جای خود را به ترند و رنگ های جدید داده‌اند.
انتظار می‌رود تا سال 2025، بازار جهانی رنگ مو، حدود 28 میلیارد دلار ارزش داشته باشد. با تخمین 17/8 میلیارد دلاری که در سال 2019 زده شده بود، مشخص می‌شود که تقاضا برای رنگ مو و سایر محصولات مرتبط با آن مانند آنتی‌اکسیدان، رو به افزایش است.
امروزه رنگ مو فقط به قصد پوشاندن تارهای سفید مو نیست؛ بلکه با رسیدن هر شخص به ایده‌آل ظاهری خود و بیان شخصیت‌اش مرتبط می‌شود.
از زالو و اسید سولفوریک تا رنگ‌های مصنوعی
طبق دایره‌المعارف مو، اثر ویکتوریا شرو (Victoria Sherrow)؛ در مصارف اولیه، رنگ‌کردن مو توسط مردان و زنان برای زیباتر کردن ظاهر، یا پنهان‌کردن تارهای سفید مو انجام می‌شد.
تمدن‌های باستان از رنگ موهایی استفاده می‌کردند که معمولا دستورالعمل تهیه‌ی آن‌ها شامل موادی چون: پوست درخت کاسیا، تره فرنگی، زالو، تخم مرغ، حنا و حتی گردِ طلا بود. برخی از این مواد هنوز هم در برخی مناطق دنیا مانند هند و خاورمیانه مورد استفاده قرار می‌گیرند.
برای یونانیان باستان، رنگ مو با سایه‌هایی از قرمز و طلایی، بسیار دلپسند بود چراکه این رنگ‌ها را مرتبط با آفرودیت، الهه‌ی عشق، سلامتی و جوانی می‌دانستند.
از قرون وسطی و در اروپا، رنگ‌کردن مو تبدیل به یک عادت روتین زنانه شد. در آن زمان سفیدکننده‌ها یا آن چیزی که ما امروز آن را به ماده‌ی دکلره می‌شناسیم، اغلب با موادی چون گل‌های ترکیب‌شده، زعفران و کلیه‌ی گوساله تهیه می‌شدند. البته کاتولیک‌ها که در آن زمان جمعیت زیادی هم داشتند، موهای بی‌رنگ یا بور را نشانه‌ی هوس‌رانی و شهوت می‌دانستند.
در قرن شانزدهم، زمان سلطنت الیزابت اول در انگلستان، رنگ‌های قرمز برای مو بسیار رایج شدند. این رنگ موها عموماً ترکیبی از زعفران و پودر گوگرد بودند؛ هرچند همین گوگرد می‌تواند عامل خونریزی بینی و سر درد شود.
در قرن هجدهم، نخبگان اروپایی نیز از رنگ مو استفاده می‌کردند، ایشان پودرهای سفید عطری و پاستلی ساخته‌شده از آرد گندم را به‌آرامی روی موی طبیعی و کلاه گیس‌های خود می‌پاشیدند.
با اینکه در آن تاریخ بیشتر رنگ موها از مواد گیاهی و حیوانی تهیه می‌شدند، در ادامه مواد خطرناکی وارد این محصول شد. شانه‌های سربی برای تیره کردن مو و اسید سولفوریک برای روشن کردن مو، از جمله مواد سمّی و حتی کشنده‌ای بودند که وارد ترکیبات رنگ مو شد.
رنگ مو در قرن بیستم
اوایل قرن بیستم بود که رنگ مو، به آن شکل که ما امروزه می‌شناسیم به بازار عرضه شد؛ رنگ موهایی با ترکیبات شیمیایی، طیف وسیعی از رنگ‌ها و البته دارای بسته‌بندی صنعتی.
در سال 1907 میلادی، شیمیدانی فرانسوی به نام یوجین شولر (Eugene Schueller)، از ماده‌ی شیمیایی پارافنیلن دی‌آمین که در قرن قبل کشف شده بود، برای تولید اولین رنگ مو مصنوعی جهان استفاده کرد و نام این محصول را اورآل (Oréal) گذاشت.
دو سال بعد، یوجین شولر کمپانی خود را با این شعار تأسیس کرد: شرکت رنگ موی بدون ضرر!
شعاری که به مقصود کاهش ترس افکار عمومی برای استفاده از رنگ مو، ساخته و استفاده می‌شد. همچنین بعدها، در سال 1909، نام برند خود را کمی تغییر داد تا تلفظ آسان‌تری داشته باشد؛ لورآل (L’Oréal)، برندیکه ما به‌خوبی با آن آشنا هستیم.
رنگ مو در مسیر پیشرفت
در دهه‌های اول قرن بیستم، همچنان ترس از فرمول‌های تجاری و شیمیایی مورد استفاده در رنگ موها بر اذهان زنان جامعه پرده افکنده بود. همچنین رنگ موی شیمیایی که یک تهدید برای سلامت موها و ناامن تلقی می‌شد، همراه با تصویر نادرستی بود که از زمان ویکتوریا شکل گرفته بود: زنان محترم و خانه‌دار نباید موهای خود را رنگ کنند!
در دهه‌ی 1940 میلادی، سالن‌ها و روش‌های زیبایی محبوب و محبوب‌تر شدند. در همین زمان، با وجود تلطیف افکار عمومی نسبت به رنگ مو، همچنان زنانی بودند که تمایلی به افشای این موضوع نداشتند. این بانوان برای رنگ‌کردن موهای خود از در پشتی سالن‌های آرایشی وارد می‌شدند که کسی آن‌ها را نبیند.
برخی از شرکت‌های آرایشی، برای توسعه‌ی بازار رنگ موهای خود، تصمیم به استفاده از اضطراب رایجِ ناشی از افزایش سن گرفتند. آن‌ها رنگ موهای خود را به‌عنوان راه‌حلی برای پوشاندن موهای سفید و خاکستری معرفی کردند.
کلر رابینسون (Claire Robinson)، نویسنده‌ی مقاله‌ی «خاکستری یک مسأله‌ی فمینیستی است» است. او درباره‌ی تحت فشار قرار دادن زنان برای حفظ رنگ موی خود با افزایش سن می‌گوید:
این (رنگ‌کردن موهای خاکستری برای پنهان کردن افزایش سن) یک ترفند بازاریابی بود که استفاده از رنگ مو را به اندازه‌ی استفاده از صابون فراگیر کرد.
شرکت‌های آرایشی و تولیدکنندگان رنگ مو به تبلیغات، عادی‌سازی و فروش رنگ موهای خود ادامه دادند و حوالی میانه‌ی قرن بیستم، کیت‌های رنگ موی خانگی را روانه‌ی بازار کردند. این کیت‌های خانگی رنگ مو، با فراهم کردن حریم شخصی در حین رنگ کردن مو، راه را برای استفاده‌ی گسترده‌تر از این محصول هموار کردند.
روند استفاده و تقاضای رنگ مو چنان رو به افزایش گذاشت که طبق آمار، در سال 1950 تنها 4 تا 7% زنان آمریکایی موهای خود را رنگ می‌کردند. این رقم در سال 1970 به عدد خیره‌کننده‌ی 40& افزایش پیدا کرد و تا سال 2015، شامل 70% از زنان آمریکایی شد.
5 دسته اصلی رنگ مو
یکی از بهترین راه‌ها برای ایجاد تفاوت در ظاهر شما، تغییر رنگ موی‌تان است.
P-phenylenediamine یا PPD، ماده‌ای شیمیایی‌ست که در ترکیبات اکثر رنگ موها مورد استفاده قرار می‌گیرد. PPD می‌تواند به فولیکول مو بچسبد و سایه‌های رنگی ایجاد کند.
برا رنگ کردن موها گزینه‌های بسیار وجود دارد که اگر با آن‌ها آشنا نباشید، حین خرید امکان دارد بین انتخاب‌های بی‌شماری که وجود دارد سردرگم شوید. دائمی، نیمه‌دائمی، موقتی و انواع دیگری از رنگ مو وجود دارند که درصورت انتخاب نادرست آنان، نتیجه‌ای که مطلوب شماست حاصل نمی‌شود. لازمه‌ی اینکه به ظاهر مدنظرتان برسید، اطلاع از ترکیباتی‌ست که در رنگ موی مصرفی شما به کار رفته.
در ادامه انواع رنگ موی موجود در بازار را به ترتیب ماندگاری بررسی خواهیم کرد.
رنگ موی دائمی | Permanent hair dyes
همان‌طور که از اسم این رنگ موها مشخص است، برای همیشه روی موها ماندگاری دارند و قابل شست‌و‌شو نیستند. رنگ موهای دائمی از طریق اکسیداسیون عمل می‌کنند. این نوع از رنگ مو برای پنهان کردن موهای سفید و خاکستری بهترین انتخاب هستند. در استفاده از این رنگ موی دائمی، همه‌ی موها یکسان رنگ می‌شوند. هرچند این موضوع موجب می‌شود که موها در این حالت و بالأخص در رنگ‌های تیره، غیرطبیعی و مصنوعی جلوه کند.
رنگ موی دائمی شامل رنگ‌های روشن هم می‌شود، اما پیش از رنگ کردن و با استفاده از پراکسید هیدروژن (دکلره)، بایستی موها را کم‌رنگ یا بی‌رنگ کرد تا رنگ موی جدید را بپذیرد. هر 4 تا 6 هفته، مقدار زمانی‌ست که ریشه‌ی موها رشد می‌کنند و موهای جدید روی پوست سر پدیدار می‌شوند. بعد از گذر این بازه‌ی زمانی نیاز به رنگ کردن مجدد ریشه‌ی موهاست.
رنگ موی نیمه‌دائمی (رده دو) | Demi-permanent dyes
اگر تنها نیمی از موهای شما خاکستری شده‌اند و تمایل دارید در حین رنگ کردن، رنگ و کنتراست طبیعی موهای‌تان نیز حفظ شود، رنگ‌های نیمه‌دائمی بهترین گزینه هستند. رنگ‌های نیمه‌دائمی مو نسبت رنگ‌های دائمی، با موهای شما مهربان‌تر هستند و به‌دلیل عدم وجود آمونیاک در فرمولاسیون‌شان، برای موهای شما رنگ سالم‌تری محسوب می‌شوند.
رنگ‌های نیمه‌دائمی از ثبات کمتری نسبت به رنگ‌های دائمی مو برخوردارند و رنگ طبیعی‌تری را به ارمغان می‌آورند. مزیت دیگر این نوع رنگ مو، آسیب بسیار کمتر به ساقه‌ی موها و تحریک کمتر پوست سَر است. ترکیبات این نوع رنگ ، برای پوشاندن تارهای خاکستری در موهای آسیب‌دیده و شکننده بسیار مطلوب است.
رنگ موی نیمه‌دائمی (رده سه) | Semi-permanent dyes
هیچ آمونیاک یا پراکسید هیدروژنی در ترکیبات رنگ‌های نیمه‌دائمی رده سه وجود ندارد. این نوع رنگ امکان ورود به قشر موها را ندارد و همین موجب عدم ماندگاری آن می‌شود. این رنگ موی نیمه‌دائمی را می‌توان برای تکنیک رنگساژ در موها استفاده کرد.
رنگ موی تدریجی | Gradual hair color
رنگ موی تدریجی از محلول‌های آبی‌فلزی تهیه می‌شود. در این نوع ترکیبات از طریق اکسیدها و سولفیدهای فلز که در واکنش با مولوکول‌های آب به‌وجود می‌آیند می‌توان رنگ‌های متنوعی را حاصل کرد. این رنگ‌های تدریجی که از خاکستری تا قهوه‌ای و از طلایی تا شرابی را شامل می‌شوند، نیاز به استفاده‌ی مکرر در طول هفته دارند. شامپو و شست‌و‌شو، به‌سادگی این رنگ را از روی موهای شما پاک می‌کند. اتو کشیدن موها و استفاده از سشوار نیز موجب کدری و از بین رفتن رنگ موهای تدریجی می‌شوند.
رنگ موی موقت | Temporary hair color
رنگ موهای موقت، برای ایجاد هاله‌ای رنگی در موهای طبیعیِ روشن و تقویت موهای رنگ‌شده استفاده می‌شود. این محصول، طیف گسترده‌ای از رنگ‌ها و بالأخص رنگ‌های فانتزی مثل آبی، صورتی، بنفش، سبز و غیره را شامل می‌شود. همچنین از رنگ موی موقت برای هایلایت رشته‌های مو استفاده می‌شود. رنگ‌های موقت در انواع فانتزی برای کودکان هم وجود دارد که عموما در جشن تولد و این قبیل موقعیت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.
برندهای رنگ مو در ایران
تولیدات رنگ مو درایران و توسط برندهای داخلی پیشرفت بسیار چشمگیری داشته است. برندهای معروفی چون مارال، دوشس، دنی‌وان، دوماسی، آتوسا، درمومدیک و دوبینا از جمله محصولات ایرانی و باکیفیت در رنگ مو هستند.
دیدگاهتان را بنویسید